⛳ Czy Oddział Przedsiębiorcy Zagranicznego Może Zawierać Umowy

Ten tekst przeczytasz w 3 minuty. Oddziały mogą tworzyć przedsiębiorcy z państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego i tych państw, które zapewniają polskim przedsiębiorcom zasadę wzajemności, co

Kiedy współpraca z zagranicznym kontrahentem przebiega pomyślnie nie zastanawiamy się nad tym, czy zabezpieczyliśmy swoją pozycję na wypadek konfliktu. Czy wszystkie istotne elementy umowy zostały zgodnie ustalone, a wynegocjowane warunki znalazły ostatecznie potwierdzenie w dokumencie przyjętym i podpisanym przez każdą ze stron. Rzetelnie sporządzona i podpisana umowa nabiera szczególnego znaczenia w momencie, gdy napotykamy problemy. Naruszenie terminu dostawy, niezgodność towaru z zamówieniem, zaginięcie, bądź uszkodzenie towaru, odmowa jego odbioru albo brak zapłaty w terminie to tylko niektóre ,,niespodzianki”, jakie mogą nam się przytrafić. Pomimo, iż przedsiębiorcy wiedzą, iż takich zdarzeń nigdy nie można wykluczyć, nadal często rezygnują z zawierania pisemnych umów. W relacjach biznesowych polegają wyłącznie na formularzach zamówień lub wymianie korespondencji z kontrahentami. Funkcjonują w przekonaniu, że nie powinni narzucać swoich warunków, aby nie stracić biznesowej szansy. Wówczas należy się liczyć z tym, że – korzystając z okazji – druga strona zaproponuje rozwiązania wygodne dla siebie. Zabezpieczania współpracy z kontrahentami zagranicznymi jest tematem obszernym i uzależnionym co najmniej od przedmiotu umowy i kraju z jakiego pochodzi nasz kontrahent. Poniżej sygnalizacyjnie przedstawione zostały aspekty z tej tematyki. Podpisana umowa jest najlepszym narzędziem ułatwiającym egzekwowanie podjętych zobowiązań oraz pomaga w rozstrzyganiu ewentualnych sporów. Brak umowy zdecydowanie zmniejsza szansę na rozwiązanie ewentualnych problemów – radzi Karolina Oblacewicz z Podlaskiej Fundacji Rozwoju Regionalnego. Przykładowe zapisy w umowach handlowych Zatem, co należy zrobić, aby podpisywana umowa, jak najlepiej zabezpieczała nasze interesy? Na pewno dobrym rozwiązaniem jest poddanie umowy pod prawo polskie. Jeżeli dojdzie do sporu, wygodniej i taniej będzie procesować się z kontrahentem w Polsce. Prowadzenie sporu za granicą może okazać się na tyle drogie, iż po prostu będzie nieopłacalne w stosunku do wartości przedmiotu sporu. Oto przykład typowej klauzuli tego rodzaju: This Agreement is governed and shall be construed in accordance with Polish Agreement and its validity, construction, effect, performance and termination shall be governed by and construed in accordance with the substantive Law of Poland. Co w sytuacji gdy, że nasz kontrahent nie wyrazi zgody na poddanie umowy pod prawo polskie. Wtedy możemy zaproponować mu Polski arbitraż, czyli polubowne rozwiązanie sporu. Tradycyjne wartości arbitrażu, jak np. poufność, szybkość, niższe koszty czy możliwość powierzenia rozstrzygania sporu fachowcom mogą być zachętą. Arbitraż jest alternatywą dla sądownictwa państwowego w sprawach, w których strony chcą poddać spór prawu obcemu albo procedować w języku obcym. Sądy państwowe orzekają bowiem wg prawa polskiego (z uwzględnieniem porządku prawnego UE, który ma pierwszeństwo stosowania), zaś wszelkie dokumenty w językach obcych tłumacz przysięgły musi przetłumaczyć na język polski. Nie wyłącza tej konieczności nawet płynna znajomość języka państwa obcego przez sędziego prowadzącego postępowanie. To także powoduje, że arbitraż może okazać się mniej kosztowny, choćby z racji możliwości uniknięcia generowania dodatkowych kosztów, np. tłumaczeń. Dlatego takie udogodnienia będą szczególnie istotne z punktu widzenia drugiej strony – zagranicznego kontrahenta. Konwencja Wiedeńska – dlaczego jest taka ważna? W tym miejscu warto tez wspomnieć o Konwencji Wiedeńskiej – Dlaczego? Ponieważ umowy z kontrahentami zagranicznymi dość często podlegają jej zapisom bez wiedzy i woli stron. Jeżeli w umowie lub formularzu zamówienia nie wyłączymy wprost jej stosowania – regulacje w niej zawarte będą miały zastosowanie do naszej umowy sprzedaży towarów w pierwszej kolejności. Warto zatem zdawać sobie sprawę z zakresu tego dokumentu oraz jego specyfiki, tak aby świadomie decydować, na jakich warunkach zdecydujemy się handlować z zagranicznymi kontrahentami. Kilka najważniejszych faktów związanych z Konwencją Wiedeńską Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów potocznie nazywana ,,Konwencją Wiedeńską” została podpisana 11 kwietnia 1980 rok, właśnie w Wiedniu. Ideą jej twórców było usprawnienie i uproszczenie międzynarodowego obrotu gospodarczego tak, aby nie było konieczne analizowanie stanu prawnego poszczególnych krajów, w których siedziby posiadały strony danej umowy. Uregulowania zawarte w Konwencji Wiedeńskiej dotyczą przedsiębiorców (stron umowy kupna-sprzedaży), którzy posiadają siedziby handlowe (niekoniecznie rejestrowe) w różnych państwach, a państwa (w których siedziby te się znajdują) pozostają stronami wyżej wspomnianej konwencji. Dotychczas ratyfikowało ją ponad 80 krajów z całego świata, w tym prawie wszystkie kraje członkowskie Unii Europejskiej (z większych gospodarek brak tylko Wielkiej Brytanii i Belgii). Szwajcaria, Norwegia, USA, Kanada, Rosja, Ukraina, Białoruś, Turcja, Chiny, Korea Południowa, Japonia i Australia również ratyfikowały Konwencję. Czym Konwencja różni się od polskiego prawa ? Jedną z różnic jest wysoki poziom odpowiedzialności za naruszenie zobowiązań umownych. Zgodnie z zapisami konwencji z odpowiedzialności nie można zwolnić się, wykazując, że naruszenie wynikało z okoliczności, za które nie odpowiadamy (art. 471 Kodeksu cywilnego). Od odpowiedzialności uwalnia jedynie dowód, że naruszenie spowodowała „przeszkoda” (ang. impediment) od strony niezależna (ang. beyond control), której nie mogła przewidzieć lub której nie mogła zapobiec, lub też skutkom której nie mogła zapobiec. Zapisy tego mechanizmu budzą wiele kontrowersji dlatego warto o nich pamiętać formułując treść przyszłej umowy. Kolejną specyficznym rozwiązaniem jest obowiązek minimalizacji poniesionej szkody (ang. mitigation) poprzez podjęcie „rozsądnych w danych okolicznościach” środków przez stronę poszkodowaną naruszeniem kontraktu. Jeżeli poszkodowany obowiązku tego nie dopełni, może stracić prawo do części odszkodowania. Konwencja wprowadza nieco bardziej elastyczne zasady odstępowania od umowy w odróżnieniu od polskiego prawa. Pozwala na zerwanie umowy bezpośrednio po „istotnym” naruszeniu umowy (ang. fundamental breach of contract), bez wyznaczania dodatkowego czasu na jej wykonanie. Umożliwia także na odstąpienie jeszcze przed takim naruszeniem, jeżeli z okoliczności jasno wynika, że do niego dojdzie, a także gdy kontrahent wprost oświadcza, że umowy nie wykona. Czy warto, aby polski przedsiębiorca stosował przy zawieraniu umowy Konwencję Wiedeńską? Z pewnością warto pamiętać o najważniejszych zasadach zawartych w Konwencji Wiedeńskiej, aby być świadomym obowiązków wynikających z podpisanej umowy oraz mieć na uwadze ryzyko prawne które jest związane z jej podpisaniem. Należy podkreślić, że Konwencja Wiedeńska nie jest dokumentem niekorzystnym dla polskiego przedsiębiorcy. Co prawda opiera się ona na regulacjach prawa anglosaskiego, które znacznie różni się od prawa kontynentalnego, w tym prawa polskiego dlatego przed podpisaniem umowy z kontrahentem zagranicznym warto skonsultować się ze specjalistą z dziedziny prawa międzynarodowego. I dopiero po analizie konkretnego przypadku będzie można ustalić, czy warto jest stosować przepisy Konwencji Wiedeńskiej, czy lepiej jednak zastosować odpowiednią klauzulę ograniczającą lub wyłączającą stosowanie jej przepisów – taką możliwość daje nam art. 6 KW, który mówi o tym, iż strony kontraktu mogą wyłączyć zastosowanie Konwencji w całości lub w części albo zmodyfikować jej stosowanie uchylając lub zmieniając skutki któregokolwiek z jej postanowień. Prawidłowa reprezentacja Chciałabym zwrócić uwagę, iż kluczowe dla umowy jest również ustalenie prawidłowej reprezentacji – jeśli naruszone zostaną reguły reprezentacji, umowa może okazać się nieskuteczna. Należy sprawdzić, czy osoba, z którą zawieramy umowę posiada pełnomocnictwo do jej podpisania. Należy pamiętać, iż podpisanie kontraktu z osobą nie posiadające upoważnienia do reprezentowania podmiotu czyni umowę nieważną. Informacje o podmiotach upoważnionych do reprezentacji danego podmiotu znajdziemy w zagranicznych rejestrach on-line (odpowiednikami polskiego KRS-u i CEiDG). I tak na przykład kontrahenta z Niemiec możemy sprawdzić na stronie: W rejestrze tym znajdziemy wszystkie istotne dane o przedsiębiorstwach, których ujawnienie przewiduje porządek prawny (informacje o powołaniu nowego członka zarządu, wysokość kapitału zakładowego, podlegające publikacji sprawozdania finansowe, najważniejsze ogłoszenia dotyczące postępowań upadłościowych, egzekucyjnych i układowych). Na co jeszcze warto zwrócić uwagę przy konstruowaniu umów? Na pewno warto zamieścić odpowiednie klauzule pozwalające zabezpieczyć nasze interesy. Przykłady takich klauzul: Force majeure – pod francusko brzmiącym tytułem występuje klauzula siły wyższej, która zwalnia strony umowy od odpowiedzialności za zdarzenia prawne, na które nie mają one wpływu: Watkins, plc. shall in no event be responsible for any delay or failure in performance resulting directly or indirectly because of circum-stances beyond its reasonable control. Klauzula ta często przyjmuje dłuższą formę, wyliczając poszczególne rodzaje okoliczności pozostającym poza świadomym wpływem strony umowy takich jak: strajk, awaria elektryczna, telekomunikacyjna lub komputerowa. Language – klauzula określająca, którą z wersji językowych umowy należy brać pod uwagę przy ustalaniu jej wykładni i rozstrzygania ewentualnych sporów: This Agreement has been prepared and executed in the English language. In case of any conflict or inconsistency between the English language version and any translation hereof made for any purpose, the English language shall govern the interpretation and construction hereof, and for any and all other purposes, except as may be required by applicable law. Waiver – klauzula ta zwięźle definiuje skutki dobrowolnego odstąpienia przez stronę umowy od wykonywania przysługujących jej praw: No waiver of any default or breach of this Agreement by either Party shall be deemed a continuing waiver of any other breach or default, no matter how similar Entire agreement – klauzula ta krótko stwierdza, że umowa stanowi integralną całość i zawiera pełną treść porozumienia pomiędzy stronami, uchylając tym samym wszelkie inne uzgodnienia, jakie miały lub mogły mieć miejsce przed jej podpisaniem: The rights and obligations of the Parties shall be determined solely from this written agreement and any prior oral agreements between the parties are superseded by and merged into this instrument. This agreement represents the final agreement between the parties and may not be contradicted by evidence of prior, contemporaneous, or subsequent oral agreements by the parties. There are no unwritten oral agreements between the parties Oczywiście, klauzul które można wykorzystać w umowie jest znacznie więcej, zatem warto aby każda umowa z kontrahentem została poddana szczegółowej analizie – dodaje Karolina Oblacewicz. Poradnik eksportera Na cykl „Poradnik eksportera” przygotowany przez pracowników Podlaskiej Fundacji Rozwoju Regionalnego składają się poniższe opracowania: Poradnik eksportera część 1: Dlaczego eksport? Czy warto zaryzykować?Poradnik eksportera część 2: Jak się przygotować do wyjazdu na targi zagraniczne?Poradnik eksportera część 3: Strategia eksportowa, czyli na jakie pytania szukamy eksportera część 4: Umowy handlowe z kontrahentami zagranicznymi Nabyta usługa doradztwa podatkowego nie została wyświadczona przez polski oddział, z tego też względu do nabycia usługi doradztwa podatkowego polski podatnik będzie zobligowany zastosować import usług. Rejestracja na potrzeby VAT-UE. Co do zasady rejestracji VAT-UE dokonuje się na potrzeby rozliczenia transakcji z kontrahentami unijnymi.

Jak rozumieć prowadzenie działalności za granicą za pośrednictwem zakładu? Stała placówka, czyli co? Za pośrednictwem, czyli jak? Aby uznać, że polski przedsiębiorca posiada zakład w innym państwie, a zatem ma obowiązek rozliczyć się z zagranicznych dochodów w Polsce, nie jest wymagane zarejestrowanie działalności gospodarczej w tym kraju. Temat rozliczania zagranicznych dochodów został poruszony w artykule: Kiedy trzeba rozliczyć w Polsce dochody z działalności gospodarczej za granicą? Jak rozumieć prowadzenie działalności za granicą za pośrednictwem zakładu? Definicje zakładu zagranicznego zawiera każda umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO), jaką Polska ma podpisaną z danym państwem (ich wykaz można znaleźć na stronie rządowej Mimo że każda umowa może zawierać odrębne regulacje, do których należy się stosować, to można spotkać się z podobną definicją zakładu w paru umowach UPO, polskiej ustawie o PIT. W świetle powyższego, zasadniczo, jako zakład za granicą można rozumieć: stałą placówkę, poprzez którą przedsiębiorca wykonuje całkowicie lub częściowo działalność za granicą, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat, siedzibę zarządu, miejsce wydobywania bogactw naturalnych, plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone za granicą przez określony czas wskazany w konkretnej umowie UPO (w większości umów musi to być dłużej niż 12 miesięcy), osobę, która w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy działa za granicą, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje. W umowach również są zapisy stwierdzające, co nie będzie zakładem. W większości umów określenie “zakład” nie odnosi się do np.: użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania lub dostawy towarów należących do przedsiębiorstwa, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; utrzymywania zapasów towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Powyższe oznacza, że jeśli przedsiębiorca prowadzi część działalności za granicą, gdzie realizuje jedynie czynności mające charakter przygotowawczy lub pomocniczy dla głównej działalności – nie uważa się, że działalność jest prowadzona za pomocą zagranicznego zakładu (co oznacza, że wszystkie dochody należy traktować jako polskie). To, które prace mają charakter pomocniczy/przygotowawczy powinien ocenić przedsiębiorca. Stała placówka, czyli co? Definicja stałej placówki również może być określona w umowach UPO. Jeśli zaś umowa nie zawiera takiej definicji, można zajrzeć do Konwencji Wielostronnej, która wskazuje, że stałą placówką jest miejsce regularnie wykorzystywane przez przedsiębiorcę do wykonywania działalności gospodarczej. Co ważne, placówka (czyli zakład) może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa (np. stanowisko na targowisku). Wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem, najemcą lokalu, czy korzysta z udostępnionej mu powierzchni. Już sam fakt, że przedsiębiorca ma do własnej dyspozycji jakąś przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza, zakład. Przy czym nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką, jak np. tytuł prawny do lokalu itp. Jeśli np. przedsiębiorca zajmuje jakąś przestrzeń nielegalnie, a są spełnione pozostałe warunki – można uznać, że jest to zakład. Za pośrednictwem, czyli jak? Umowy UPO raczej nie definiują, jak należy rozumieć to pojęcie, dlatego pomocne może być ponowne spojrzenie do Konwencji Wielostronnej, która podpowiada, że określenie “za pośrednictwem” należy rozumieć względnie szeroko. I dotyczyć może również takiej sytuacji, gdy przedsiębiorca realizuje odpowiednie czynności mając do dyspozycji określoną powierzchnię, np. pracując z biura klienta. Przykład: Pan Artur, który w ramach działalności gospodarczej wykonuje pracę jako grafik, dostał zlecenie od klienta z Czech. W związku z tym realizuje czynności związane ze zleceniem w biurze klienta, na jego sprzęcie – znajdującym się w Czechach. W tej sytuacji można uznać, że pan Artur ma zakład w Czechach (prowadzi działalność gospodarczą za granicą za pośrednictwem zakładu). W powyższym artykule podano charakterystykę zakładu zagranicznego opierając się na częściach wspólnych kilku umów UPO oraz wypracowanych standardach z aktów unijnych ( Konwencja MLI, Modelowa Konwencja OECD, Konwencja Wielostronna). Jednak, o tym czy mamy do czynienia z zakładem zawsze należy ocenić indywidualnie – w zależności od: konkretnego stanu faktycznego oraz zapisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która może zawierać indywidualne uregulowania i ma pierwszeństwo przed pozostałymi przepisami. Może te tematy też Cię zaciekawią Przywództwo kontra zarządzanie. Czym różni się lider od managera? Czy w nieustannie zmieniającym się świecie lepiej być liderem, czy też managerem? Pytanie to wciąż zaprząta głowy osób na stanowiskach zarządczych. Różnica między tymi pojęciami, choć zauważalna już na pierwszy rzut oka, sięga znacznie głębiej, przekładając się bezpośrednio na efektywność działań organizacji. Która zatem strategia przystaje do obecnych realiów bardziej? W czym leży sedno, kiedy mowa przywództwie i zarządzaniu? Czy można być jednocześnie dobrym managerem i liderem? Zapraszamy do lektury. Czytaj dalej

Нтոሙу ጹзοբ кሪλዓктዌф	Θሉ ፒбавс каնቬኜէζ	Խ олуጌ трυկаклин
Խሞաչиվа ւежуቯዶφու αξኂб	Ох сቲ ችπεцօсл	ኸաшιհещ гեዷунυ
Υсниքሀтω оξιլቿρос дипаዷаг	ԵՒዑየքθч вισеброծ	Е ажичէሏопε урምжеврፈξኞ
Хо еветрխжኪб εк	Авωхри ωт	Еб ዒаγኒпу
Ծо еጰ уп	ԵՒπабрոкօ υպոጶаψոк εскኼ	Тεքωኮասա ժеγетр ωյιрሑκε
Նочፎտωሌωծ йи р	ቹцθсովуሞаኂ риկутрօд	ጄ тваբ

Spółka jawna to spółka osobowa, która nie posiada osobowości prawnej, ale ma zdolność prawną. Oznacza to, że spółka jawna może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, np. zatrudniać pracowników, nabywać nieruchomości czy być stroną umowy pożyczki.

Oddział, zgodnie z jego definicją zawartą w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( tj. z dnia r.), stanowi wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. W przypadku spółek prawa handlowego informacja o siedzibie i adresie oddziału podlega rejestracji w bazie przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Czy oddział spółki jest podatnikiem VAT? Pomimo, że oddział spółki posiada odrębność organizacyjną, na gruncie podatku od towarów i usług nie posiada on statusu podatnika VAT. Podatnikiem pozostaje wyłącznie spółka, która utworzyła oddział. Ma to szczególne konsekwencje dla prawidłowości wystawiania faktur VAT, które dokumentują nabywanie oraz zbywanie zarówno towarów jak i usług przez oddział spółki. Faktura VAT wystawiana w imieniu oddziału spółki musi zawierać dane identyfikujące samą spółkę, a więc jej nazwę, adres oraz numer NIP spółki. Nie może na nich figurować wyłącznie nazwa oddziału lecz może ona zostać wskazana dodatkowo. Dlatego też najbezpieczniejszym rozwiązaniem jest wskazywanie w pierwszej kolejności danych identyfikujących spółkę, a dodatkowo informacji związanych z jej oddziałem, w imieniu którego wystawiana zostaje faktura VAT – nazwę oraz adres oddziału. W praktyce dokumentowania obrotu gospodarczego za pomocą faktur VAT, niejednokrotnie dochodzi do sytuacji, kiedy to kontrahent podmiotu wystawi fakturę VAT dokumentującą nabycie towaru lub usługi przez oddział podatnika – spółki, umieszczając na niej dane oddziału, z pominięciem wszystkich danych identyfikujących spółkę. Wówczas istotnym dla podatnika jest to, czy tak wystawiona faktura VAT, skutkuje negatywnymi konsekwencjami w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego z tytułu takich faktur VAT. Jak wskazano faktura VAT musi zawierać dane identyfikujące podatnika – spółkę, można jednak spotkać stanowisko organów podatkowych, w którym wskazuje się, że brak w postaci pominięcia wskazania adresu siedziby głównej spółki, przy wskazaniu adresu oddziału, nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku, co powoduje, że dana transakcjaw dalszym ciągu pozostaje neutralna podatkowo dla spółki posiadającej oddział. Stanowisko takie wynika np. z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 września 2016 r., ILPP3/4512-1-27/16-4/JKu. Czy oddział spółki musi posiadać NIP? Oddział spółki zarejestrowany w bazie przedsiębiorców KRS musi posiadać własny NIP, jeżeli jest pracodawcą. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników ( tj. z dnia r.) osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Obowiązkom takim podlegają także inne podmioty, które są podatnikami, płatnikami podatków bądź płatnikami składek ubezpieczeniowych. Oddział będący pracodawcą obciążony jest zatem obowiązkiem dokonywania rozliczeń jako płatnik podatku i składek ubezpieczeniowych osób zatrudnionych w nim, dlatego też musi posiadać identyfikator podatkowy NIP. W przypadku gdy oddział nie zatrudnia pracowników, brak jest obowiązku i prawa do uzyskania odrębnego NIP. Potwierdza to interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dn. r., IBPP1/443-894/14/MG. Prowadzenie księgowości przez oddział spółki. Prowadzenie odrębnej księgowości oddziału spółki wynika z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości ( tj. z dnia Ustawa ta przewiduje w art. 51 że jednostka, w skład której wchodzą jednostki organizacyjne sporządzające samodzielne sprawozdania finansowe, sporządza łączne sprawozdanie finansowe, będące sumą sprawozdania finansowego jednostki i wszystkich jej oddziałów (zakładów). Tym samym z powyżej przywołanych przepisów należy wysnuć wniosek, iż oddział którego formalne istnienie potwierdzone jest przez wpis do KRS, winien prowadzić oddzielną od Spółki księgowość. Tomasz Wojdal - KRS Kancelaria Obecnie taka argumentacja jest niedopuszczalna, ponieważ umieszczanie nazwiska nieobecnego pracownika w umowie na zastępstwo może być traktowane jako poważne naruszenie przepisów RODO. Ostatecznie dane nieobecnego pracownika nie są potrzebne do nawiązania stosunku pracy z jego zastępcą, wystarczy podanie informacji, że umowa o pracę Polska jest atrakcyjnym terenem inwestorskim dla wielu przedsiębiorstw zagranicznych. Objaśniamy na jakich zasadach mogą powstawać oddziały zagranicznych przedsiębiorstw na terenie RP. Polski ustawodawca usankcjonował podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej przez osoby zagraniczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z przyjętymi normami, osoba zagraniczna może podejmować działalność na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Jednakże zasady takie dotyczą podmiotów z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich EFTA. Z kolei obywatele innych państw niż państwa członkowskie, aby prowadzić działalność na takich samych zasadach jak obywatele polscy, muszą spełnić pewne warunki związane ze statusem określonej osoby w kontekście przebywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przedsiębiorcy spoza UE i EFTA Obywatele innych państw niż państwa członkowskie, którzy posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej zezwolenie na pobyt stały czy na zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej, mogą wykonywać działalność na zasadach jak obywatele polscy. Podobnie osoby, które: mają status uchodźcy; ochronę uzupełniającą; zgodę na pobyt ze względów humanitarnych; zgodę na pobyt tolerowany; zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej; zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Oddział zagraniczny Przedsiębiorca zagraniczny zgodnie z regulacją ustawową może prowadzić działalność gospodarczą na terytorium Polski w formie organizacyjnej, jaką jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego. W ramach oddziału przedsiębiorca zagraniczny może wykonywać działalność gospodarczą jedynie w obrębie dotychczasowej działalności, identycznej jaką prowadzi on za granicą. Obowiązkiem przedsiębiorcy zagranicznego jest ustanowienie reprezentanta, który będzie działał w oddziale, natomiast sama aktywność oddziału może zostać uruchomiona dopiero po wypełnieniu obowiązku rejestracyjnego. Poddział przedsiębiorcy zagranicznego utworzony w Polsce musi zostać wpisany do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Ponadto ustawodawca zobowiązał przedsiębiorcę zagranicznego do wypełnienia także innych obowiązków. Przykład 1. Jeżeli przedsiębiorca zagraniczny działa na podstawie aktu założycielskiego, umowy lub statutu – zobligowany jest złożyć ich odpisy do akt rejestrowych oddziału wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. Dodatkowo, jeżeli przedsiębiorca zagraniczny istnieje lub wykonuje działalność na podstawie wpisu do rejestru – zobligowany jest złożyć do akt rejestrowych oddziału odpis z tego rejestru wraz z uwierzytelnionym tłumaczeniem na język polski. Nałożenie na przedsiębiorcę szeregu obowiązków na zmierzać do zabezpieczenie interesów osób korzystających z usług przedsiębiorcy zagranicznego a ilość obowiązków do spełnienia daje swego rodzaju poczucie gwarancji. Kolejne obowiązki wynikające z ustawy nakładają na przedsiębiorcę zagranicznego, który utworzył oddział, konieczność: „używania do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów "oddział w Polsce"; prowadzenia dla oddziału oddzielnej rachunkowości w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości; zgłaszania ministrowi wszelkich zmian stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, dotyczących otwarcia likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub utraty przez tego przedsiębiorcę prawa wykonywania działalności gospodarczej w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia”. Zakaz wykonywania działalności gospodarczej Podmiotem właściwym do wydania decyzji w zakresie zakazu wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału jest Minister właściwy do spraw gospodarki. Jedną z podstaw wydania decyzji o zakazie będzie sytuacja, w której przedsiębiorca zagraniczny rażąco narusza prawo polskie. Wystąpienie tej przesłanki obliguje organ do wydania decyzji o zakazie. Nie każde naruszenie polskiego prawa będzie jednak powodowało obligatoryjność wydania decyzji, Należy zwrócić uwagę, że ustawodawca posłużył się sformułowaniem rażącego naruszenia prawa. Wśród katalogu przesłanek znajduje się także okoliczność otwarcia likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział lub sytuacja, w której przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej. Kolejną przesłanką jest okoliczność, kiedy działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności "poufne" lub wyższej lub innemu nadrzędnemu interesowi publicznemu. Oprócz tego, zakaz wykonywania działalności gospodarczej spowoduje sytuacja, w której przedsiębiorca zagraniczny zostanie wykreślony z rejestru wskazanego we wpisie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego do rejestru przedsiębiorców. Jeśli dojdzie do podjęcia decyzji na podstawie jednej z trzech powyżej wymienionych przesłanek, to Minister właściwy do spraw gospodarki oznajmia przedsiębiorcy zagranicznemu o obowiązku wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie. Termin ten nie może być krótszy niż 30 dni. Odpis decyzji Minister przesyła do właściwego sądu rejestrowego. Jeśli z kolei przedsiębiorca zagraniczny został wykreślony z rejestru wskazanego we wpisie oddziału przedsiębiorcy zagranicznego do rejestru przedsiębiorców to Minister zawiadamia o tym osobę umocowaną do reprezentacji przedsiębiorcy. Podstawa prawna: ustawa z dnia 6 marca 2018 zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ( ustawa z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (

Jak widać, świadczenie usług związanych z nieruchomościami jest uwarunkowane nie tylko samym położeniem nieruchomości, lecz także specyfiką usługi. W związku z tym należy pamiętać, że przy kwalifikowaniu usługi do usług związanych z nieruchomościami należy wziąć pod uwagę warunki, jakie musi spełnić, aby za takową

W jakiej formie możesz prowadzić działalność w Polsce Jeśli chcesz założyć firmę, masz do wyboru kilka jej rodzajów (form prawnych): jednoosobowa działalność gospodarcza spółka cywilna spółki kapitałowe: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna spółki osobowe: spółka jawna, partnerska, komandytowa, komandytowo-akcyjna. Przeczytaj więcej o: spółkach osobowych: partnerskiej, komandytowej i komandytowo-akcyjnej spółkach kapitałowych: z ograniczoną odpowiedzialnością, prostej spółce akcyjnej i akcyjnej jak założyć jednoosobową działalność gospodarczą na Pamiętaj, że spółce cywilnej nie przysługuje status przedsiębiorcy. Przedsiębiorcami są wyłącznie wspólnicy spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej. Obywatele Unii Europejskiej, którzy chcą wykonywać w Polsce działalność gospodarczą mogą: założyć w Polsce własną firmę świadczyć transgranicznie usługi założyć w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego, jeśli prowadzą już firmę w którymś z państw członkowskich Unii Europejskiej. Obywatele państw, które nie należą do Unii Europejskiej, mogą: założyć w Polsce działalność po spełnieniu dodatkowych warunków założyć w Polsce oddział przedsiębiorcy zagranicznego, jeżeli ratyfikowane umowy międzynarodowe podpisane z Polską nie wykluczają takiej możliwości. Przeczytaj, w jakiej formie działalność w Polsce może prowadzić cudzoziemiec. Co trzeba wziąć pod uwagę, wybierając formę działalności Wybór formy działalności to ważna decyzja. Pomiędzy jednoosobową działalnością i spółkami handlowymi jest wiele różnic, które dotyczą przede wszystkim: tego, czy będziesz prowadzić działalność samodzielnie, czy ze wspólnikami odpowiedzialności za zobowiązania opodatkowania i rodzaju księgowości minimalnego kapitału potrzebnego do założenia firmy formy reprezentacji, czyli tego, kto może reprezentować firmę na przykład w sprawach urzędowych miejsca, w którym rejestrujesz firmę i załatwiasz sprawy z nią związane. Kto może założyć firmę Jednoosobowa działalność gospodarcza Wyłącznie jedna osoba fizyczna. Spółka cywilna Minimum dwóch wspólników: osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne mające zdolność prawną. Spółka jawna Minimum dwóch wspólników: osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne mające zdolność prawną. Spółka partnerska Minimum dwie osoby fizyczne uprawnione do wykonywania wolnych zawodów (partnerzy). Spółka komandytowa Dwóch lub więcej wspólników: osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, w tym co najmniej jeden komplementariusz (odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki) i jeden komandytariusz (odpowiada za zobowiązania spółki do wysokości sumy komandytowej. Spółka komandytowo-akcyjna Dwóch lub więcej wspólników: osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne mające zdolność prawną, w tym jeden komplementariusz (odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania spółki) i jeden akcjonariusz (nie odpowiada za zobowiązania spółki). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Minimum jeden założyciel (osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna mająca zdolność prawną). Założycielem nie może być wyłącznie jednoosobowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Prosta spółka akcyjna Dwóch lub więcej wspólników: osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna mająca zdolność prawną. Prosta spółka akcyjna nie może być założona przez jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka akcyjna Minimum jeden założyciel: osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Założycielem nie może być wyłącznie jednoosobowa spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Jak wybrać nazwę firmy Jednoosobowa działalność gospodarcza Nazwa musi zawierać imię i nazwisko właściciela firmy. Dodatkowo w nazwie może się znaleźć treść informująca o profilu działalności. Spółka cywilna Brak bezpośrednich regulacji. Co do zasady, jeżeli spółka wystawia faktury stwierdzające dokonanie sprzedaży, powinna zawierać imiona i nazwiska, nazwę bądź skróconą nazwę firmy i adresy wspólników wraz z oznaczeniem „spółka cywilna” lub „ Spółka jawna Nazwa powinna zawierać nazwisko albo pełną nazwę firmy przynajmniej jednego wspólnika, a także oznaczenie „spółka jawna” lub „sp. j.”. Spółka partnerska Nazwa powinna zawierać: • nazwisko przynajmniej jednego partnera oraz zwrot „i partner” – jeśli spółkę tworzy dwóch wspólników – albo „i partnerzy” – jeśli spółkę tworzy więcej niż dwóch wspólników – albo „spółka partnerska” lub skrót „sp. p.” – jeśli nazwa spółki zawiera wyliczenie nazwisk wszystkich partnerów • wskazanie wolnego zawodu wykonywanego w spółce. Gdy w spółce wykonywanych jest kilka wolnych zawodów, to należy je wszystkie oznaczyć w nazwie firmy. Spółka komandytowa Nazwa powinna zawierać nazwisko albo pełną nazwę firmy przynajmniej jednego komplementariusza, a także oznaczenie „spółka komandytowa” lub „sp. k.”. Nazwa nie może zawierać nazwiska ani firmy komandytariusza. Spółka komandytowo-akcyjna Nazwa powinna zawierać nazwisko albo pełną nazwę firmy przynajmniej jednego komplementariusza, a także oznaczenie „spółka komandytowo-akcyjna” lub „ Nazwa nie może zawierać nazwiska ani firmy akcjonariusza. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Nazwa może być obrana dowolnie, ale musi zawierać określenie „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością” lub „spółka z lub „sp. z Prosta spółka akcyjna Nazwa może być obrana dowolnie, powinna jednak zawierać dodatkowe oznaczenie „prosta spółka akcyjna” lub „ Spółka akcyjna Nazwa może być obrana dowolnie, ale musi zawierać określenie „spółka akcyjna” lub „ Przeczytaj, jak nazwać firmę. Czy potrzebna jest umowa lub statutu Jednoosobowa działalność gospodarcza Nie. Podstawą działania jest rejestracja w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Spółka cywilna Tak. Umowa w formie pisemnej. Spółka jawna Tak. Umowa musi być zawarta: w formie pisemnej pod rygorem nieważności w formie aktu notarialnego: jeśli wkładem wspólnika jest nieruchomość z podpisami notarialnie poświadczonymi: jeśli wkładem wspólnika jest przedsiębiorstwo przez internet w systemie S24 – jeśli wnoszone są wkłady wyłącznie w formie pieniężnej. Spółka partnerska Tak. Umowa musi być zawarta: w formie pisemnej pod rygorem nieważności w formie aktu notarialnego: jeśli wkładem wspólnika jest nieruchomość z podpisami notarialnie poświadczonymi: jeśli wkładem wspólnika jest przedsiębiorstwo. Spółka komandytowa Tak. Umowa może być zawarta: w formie aktu notarialnego przez internet w systemie S24 – jeśli wnoszone są wkłady wyłącznie w formie pieniężnej. Spółka komandytowo-akcyjna Tak. Statut w formie aktu notarialnego. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Tak. Umowa może być zawarta: w formie aktu notarialnego (w przypadku założenia spółki przez jedną osobę jest to akt założycielski) przez internet w systemie S24 – jeśli wnoszone są wkłady wyłącznie w formie pieniężnej. Prosta spółka akcyjna Tak. Umowa może być zawarta: w formie aktu notarialnego (w przypadku założenia spółki przez jedną osobę jest to akt założycielski) przez internet w systemie S24 – jeśli wnoszone są wkłady wyłącznie w formie pieniężnej. Spółka akcyjna Tak. Statut w formie aktu notarialnego. Gdzie zarejestruję firmę Jednoosobowa działalność gospodarcza Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej (CEIDG). Przeczytaj, jak założyć firmę jednoosobową online. Spółka cywilna Rejestr REGON. Każdy ze wspólników rejestruje się w CEIDG. Przeczytaj, jak uzyskać numer REGON dla spółki cywilnej. Spółka jawna Krajowy Rejestr Sądowy (KRS). Możliwa rejestracja online w systemie S24. Przeczytaj, jak założyć spółkę jawną. Spółka partnerska Krajowy Rejestr Sądowy (KRS). Przeczytaj, jak założyć spółkę partnerską. Spółka komandytowa Krajowy Rejestr Sądowy (KRS) Przeczytaj, jak założyć spółkę komandytową. Spółka komandytowo- akcyjna Krajowy Rejestr Sądowy (KRS). Przeczytaj, jak założyć spółkę komandytowo-akcyjną. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Krajowy Rejestr Sądowy (KRS). Przeczytaj, jak założyć spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Prosta spółka akcyjna Krajowy Rejestr Sądowy (KRS). Przeczytaj, jak założyć PSA Spółka akcyjna Krajowy Rejestr Sądowy (KRS). Przeczytaj, jak założyć spółkę akcyjną Czy firma jest samodzielnym podmiotem w obrocie gospodarczym Jednoosobowa działalność gospodarcza Nie. Firma nie jest podmiotem praw i obowiązków i nie dokonuje we własnym imieniu czynności prawnych. Tę rolę pełni osoba fizyczna, wykonująca działalność gospodarczą (właściciel firmy). Spółka cywilna Nie. W obrocie gospodarczym spółka cywilna nie występuje jako osobny podmiot od jej wspólników. Nie jest podmiotem praw i obowiązków i nie dokonuje we własnym imieniu czynności prawnych. Tę rolę pełnią w spółce cywilnej wspólnicy. Spółka jawna Tak. Spółka jest odrębnym uczestnikiem obrotu od jej wspólników. Może nabywać prawa (w tym własność), zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną. Nie posiada osobowości prawnej. Spółka partnerska Tak. Spółka jest odrębnym uczestnikiem obrotu od jej wspólników. Może nabywać prawa (w tym własność), zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną. Nie posiada osobowości prawnej. Spółka komandytowa Tak. Spółka jest odrębnym uczestnikiem obrotu od jej wspólników. Może nabywać prawa (w tym własność), zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną. Nie posiada osobowości prawnej. Spółka komandytowo-akcyjna Tak. Spółka jest odrębnym uczestnikiem obrotu od jej wspólników. Może nabywać prawa (w tym własność), zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywaną. Nie posiada osobowości prawnej. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Tak. Spółka posiada osobowość prawną, jest pełnoprawnym podmiotem praw i obowiązków niezależnym od jej wspólników. Może dokonywać we własnym imieniu wszystkie czynności prawne, zarówno sądowe, jak i pozasądowe. Prosta spółka akcyjna Tak. Spółka posiada osobowość prawną, jest pełnoprawnym podmiotem praw i obowiązków niezależnym od jej wspólników. Może dokonywać we własnym imieniu wszystkie czynności prawne, zarówno sądowe, jak i pozasądowe. Spółka akcyjna Tak. Spółka posiada osobowość prawną, jest pełnoprawnym podmiotem praw i obowiązków niezależnym od jej wspólników. Może dokonywać we własnym imieniu wszystkie czynności prawne, zarówno sądowe, jak i pozasądowe. Czy muszę wnieść minimalny wkład finansowy Jednoosobowa działalność gospodarcza Nie. Spółka cywilna Nie, Wspólnicy muszą wnieść wkłady, które mogą polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Spółka jawna Spółka partnerska Spółka komandytowa Nie. Spółka jest odrębnym od wspólników bytem prawnym i, żeby rozpocząć działalność, powinna dysponować określonym w umowie majątkiem. Majątek powstaje w wyniku wniesienia wkładów przez wspólników. Wkłady mogą być pieniężne, niepieniężne albo polegać na świadczeniu usług na rzecz spółki. Dzięki wniesionym wkładom wspólnicy otrzymują udziały (określone prawa) w spółce. Spółka komandytowo- akcyjna Tak. Minimalna wysokość kapitału zakładowego wynosi 50 000 zł. Kapitał zakładowy może być pokryty wkładami pieniężnymi lub niepieniężnymi. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Tak. Minimalna wysokość kapitału zakładowego wynosi 5 000 zł. Wkłady na kapitał zakładowy wnoszą wszyscy wspólnicy i mogą być one pieniężne lub niepieniężne. Prosta spółka akcyjna Tak. Minimalna wysokość kapitału zakładowego wynosi 1 zł. Wkłady na pokrycie kapitału zakładowego mogą być pieniężne lub niepieniężne. Spółka akcyjna Tak. Minimalna wysokość kapitału zakładowego wynosi 100 000 zł. Wkłady na pokrycie kapitału zakładowego mogą być pieniężne lub niepieniężne. Czy w firmie muszą być oficjalne organy Jednoosobowa działalność gospodarcza Nie. Spółka cywilna Nie. Spółka jawna Nie. Spółka partnerska Nie, choć można powołać zarząd. Spółka komandytowa Nie. Spółka komandytowo- akcyjna Tak: walne zgromadzenie rada nadzorcza (jeśli w spółce jest więcej niż 25 akcjonariuszy). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Tak: zgromadzenie wspólników zarząd rada nadzorcza i/lub komisja rewizyjna albo oba te organy w przypadku spółek, w których kapitał zakładowy przewyższa kwotę 500 tys. zł, a wspólników jest więcej niż 25. Prosta spółka akcyjna Tak: zarząd rada nadzorcza lub rada dyrektorów łącząca funkcje zarządu i rady nadzorczej walne zgromadzenie. Spółka akcyjna Tak: walne zgromadzenie akcjonariuszy zarząd rada nadzorcza. Kto reprezentuje firmę Jednoosobowa działalność gospodarcza Wszelkie czynności faktyczne i prawne podejmuje osoba wykonującą działalność. Spółka cywilna Prawo reprezentowania spółki ma każdy wspólnik. Nie ma znaczenia, czy jest nim osoba fizyczna czy też osoba prawna. Szczegółowy sposób reprezentacji można określić w umowie spółki. Spółka jawna Co do zasady prawo reprezentowania spółki ma każdy wspólnik. Nie ma znaczenia, czy wspólnikiem jest osoba fizyczna czy też osoba prawna. Szczegółowy sposób reprezentacji można określić w umowie spółki. Spółka partnerska Co do zasady prawo reprezentowania spółki ma każdy z partnerów. Umowa spółki może przewidywać inny sposób reprezentacji, przez partnera łącznie z innym partnerem lub prokurentem. Spółka partnerska może powołać zarząd, który będzie reprezentował spółkę i prowadził jej sprawy. Do zarządu mogą być powołani wspólnicy lub osoby spoza ich grona. Spółka komandytowa Każdy wspólnik będący komplementariuszem może samodzielnie reprezentować spółkę. Wspólnik będący komandytariuszem może reprezentować spółkę tylko jako jej pełnomocnik. Spółka komandytowo- akcyjna Każdy wspólnik będący komplementariuszem może samodzielnie reprezentować spółkę. Akcjonariusz może reprezentować spółkę tylko jako jej pełnomocnik. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółkę reprezentuje zarząd. Jeśli zarząd jest wieloosobowy, do skutecznej reprezentacji konieczne jest współdziałanie dwóch członków zarządu lub członka zarządu i prokurenta (umowa spółki może inaczej określić sposób reprezentacji). Zarząd może również ustanowić pełnomocnika do załatwienia określonych spraw. Prosta spółka akcyjna Spółkę reprezentuje zarząd lub rada dyrektorów. Jeżeli zarząd spółki jest wieloosobowy, wszyscy jego członkowie będą obowiązani i jednocześnie uprawnieni do wspólnego prowadzenia spraw PSA (umowa spółki lub regulamin zarządu może inaczej określić sposób reprezentacji). Spółka akcyjna Spółkę reprezentuje zarząd, który składa się z jednego lub większej liczby członków. Jeśli zarząd jest wieloosobowy, sposób reprezentacji określa statut spółki. Jeśli statut tego nie określa, do skutecznej reprezentacji konieczne jest współdziałanie dwóch członków zarządu lub członka zarządu i prokurenta. Zarząd może również ustanowić pełnomocnika do złożenia oświadczenia w imieniu spółki w określonej sprawie. Kto może podejmować decyzje dotyczące działania firmy Jednoosobowa działalność gospodarcza Osoba fizyczna wykonująca działalność (właściciel firmy). Spółka cywilna Prawo prowadzenia spraw spółki przysługuje każdemu ze wspólników. Umowa spółki może odmiennie regulować prowadzenie spraw spółki (wskazani wspólnicy mogą być pozbawieni tego prawa lub ich prawo może zostać ograniczone) Spółka jawna Każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Nie ma znaczenia, czy jest nim osoba fizyczna czy osoba prawna. Krąg podmiotów uprawnionych do prowadzenia spraw spółki może być ukształtowany inaczej w umowie spółki. Spółka partnerska Co do zasady prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki ma każdy partner. Prowadzenie spraw spółki może zostać powierzone jednemu lub kilku wspólnikom – na podstawie umowy spółki lub późniejszej uchwały wspólników. Spółka partnerska może powołać zarząd, który będzie reprezentował spółkę i prowadził jej sprawy. Do zarządu mogą być powołani wspólnicy lub osoby spoza ich grona. Powołanie zarządu wyłącza uprawnienia wspólników w tym zakresie. Spółka komandytowa Co do zasady prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki należy do każdego komplementariusza, zaś komandytariusz jest pozbawiony tego prawa i obowiązku. Zasada ta może być odmiennie uregulowana w umowie spółki. Spółka komandytowo- akcyjna Co do zasady prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki należy do każdego komplementariusza, zaś akcjonariusz jest pozbawiony tego prawa. Statut może odmiennie regulować zasady prowadzenia spraw. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki należy do każdego członka zarządu. Jeżeli zarząd jest wieloosobowy zasady prowadzenia spraw spółki może szczegółowo określać umowa spółki. W przypadku braku postanowień umownych w tym zakresie każdy członek zarządu może bez uprzedniej uchwały zarządu prowadzić sprawy nieprzekraczające zwykłych czynności spółki. Gdyby jednak którykolwiek z pozostałych członków zarządu sprzeciwił się jej prowadzeniu, wymagana jest uchwała całego zarządu. Prosta spółka akcyjna Prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki należy do zarządu lub rady dyrektorów. Spółka akcyjna Prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki przysługuje zarządowi, o ile statut nie zastrzega inaczej. Kto jest odpowiedzialny za zobowiązania firmy Jednoosobowa działalność gospodarcza Osoba fizyczna wykonująca działalność. Spółka cywilna Wspólnicy spółki. Spółka jawna Spółka i wspólnicy. Spółka partnerska Spółka i partnerzy. Partner nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania, które pozostają w związku z wykonywaniem wolnego zawodu przez innego partnera w tej spółce. Spółka komandytowa Spółka i wspólnicy. Spółka komandytowo- akcyjna Spółka i komplementariusze. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka. W określonych sytuacjach odpowiedzialność może ponosić zarząd. Prosta spółka akcyjna Spółka. Spółka akcyjna Spółka. Czy muszę pokryć zobowiązania firmy z majątku prywatnego Jednoosobowa działalność gospodarcza Tak – występuje nieograniczona odpowiedzialność właściciela za zobowiązania firmy całym majątkiem, a więc zarówno powstałym w wyniku prowadzenia firmy, jak i jego majątkiem osobistym. Spółka cywilna Tak – występuje solidarna i nieograniczona odpowiedzialność wspólników za zobowiązania spółki. Obejmuje zarówno majątek powstały w wyniku prowadzenia firmy, jak i majątki osobiste wspólników. W przypadku spłaty długu przez jednego ze wspólników, pozostali są zwolnieni z odpowiedzialności. Spółka jawna Tak – występuje solidarna odpowiedzialność spółki i wspólników. Jeśli więc majątek spółki nie wystarcza na spłatę zobowiązań, odpowiedzialność za zobowiązania spoczywa na wspólnikach, którzy wówczas odpowiadają całym swoim majątkiem bez ograniczenia. Spółka partnerska Tak – występuje solidarna odpowiedzialność spółki i partnerów za zobowiązania spółki. Jeśli więc majątek spółki nie wystarcza na spłatę zobowiązań, odpowiedzialność za zobowiązania spoczywa na partnerach, którzy wówczas odpowiadają całym swoim majątkiem bez ograniczenia. Odpowiedzialność partnera jest wyłączona w przypadku: zobowiązań, które powstały w związku z wykonywaniem przez pozostałych partnerów wolnego zawodu w spółce zobowiązań spowodowanych przez pracowników i współpracowników spółki, które podlegały kierownictwu innego partnera przy świadczeniu usług związanych z przedmiotem działalności spółki. Spółka komandytowa Tak – występuje solidarna odpowiedzialność spółki i wspólników. Jeśli majątek spółki nie wystarcza na spłatę zobowiązań, odpowiedzialność za zobowiązania spoczywa na wspólnikach. Odpowiedzialność wspólników jest uzależniona od statusu, jaki posiadają: komplementariusz odpowiada całym swoim majątkiem bez ograniczenia komandytariusz odpowiada do wysokości sumy komandytowej. Spółka komandytowo-akcyjna Tak – w zależności od statusu wspólnika. Solidarna odpowiedzialność spółki i wspólników o statusie komplementariusza. Jeśli majątek spółki nie wystarcza na spłatę zobowiązań, odpowiedzialność za zobowiązania spoczywa na wspólnikach – komplementariuszach. Akcjonariusz co do zasady nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązania spółki. Jednak w przypadku zaciągnięcia przez spółkę zobowiązania przekraczającego jej majątek, wkład wniesiony przez akcjonariusza zostanie przeznaczony na spłatę powstałego zadłużenia. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Nie – występuje nieograniczona odpowiedzialność spółki za jej zobowiązania. Jeśli majątek spółki nie wystarcza na spłatę jej zobowiązań, odpowiedzialność ponoszą członkowie zarządu, całym swoim majątkiem. Odpowiedzialność zarządu może zostać ograniczona w określonych przypadkach. Prosta spółka akcyjna Nie – występuje nieograniczona odpowiedzialność spółki za jej zobowiązania. Spółka akcyjna Nie – występuje nieograniczona odpowiedzialność spółki za jej zobowiązania. Jaki podatek dochodowy (PIT/ CIT) będę płacić Jednoosobowa działalność gospodarcza Przedsiębiorca może wybrać: opodatkowanie na zasadach ogólnych: według skali podatkowej 12% lub 32% albo podatkiem liniowym 19% opodatkowanie w formach zryczałtowanych: ryczałt od przychodów ewidencjonowanych albo kartę podatkową (pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów). Spółka cywilna Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, podatek płacą wspólnicy. Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT) podlegają dochody każdego ze wspólników proporcjonalnie do ich udziału w spółce. Spółka jawna Co do zasady spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, podatek płacą wspólnicy. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy wspólnikami spółki nie są wyłącznie osoby fizyczne, a spółka nie złoży informacji o podatnikach podatku dochodowego od osób prawnych oraz o podatnikach podatku dochodowego od osób fizycznych, posiadających prawa do udziału w zysku tej spółki. Spółka partnerska Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, podatek płacą partnerzy. Partnerzy mają do wyboru dwie formy opodatkowania: opodatkowanie na zasadach ogólnych: według skali podatkowej 12% lub 32% albo podatkiem liniowym 19%. Spółka komandytowa Spółka komandytowo-akcyjna Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Prosta spółka akcyjna Spółka akcyjna Spółka opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób prawnych Stawki podatku dochodowego od osób prawnych to: 19% – stawka podstawowa 9% – obniżona stawka dla małych podatników (czyli takich, których wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą VAT nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym równowartości euro oraz podatników rozpoczynających działalność – w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność. W rzeczywistości dochodzi do podwójnego opodatkowania: przychód wypracowany przez spółkę opodatkowany jest na poziomie spółki przy wypłacie dywidendy wspólnikom dochodzi do ponownego opodatkowania, tym razem na poziomie wspólników. Wypłata wspólnikom dywidendy opodatkowana jest zasadniczo zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19% (PIT/CIT – w zależności od tego, czy wspólnik jest odpowiednio osobą fizyczną lub osobą prawną). Przeczytaj, jak wybrać optymalna formę opodatkowania. Jaką księgowość muszę prowadzić Jednoosobowa działalność gospodarcza Przedsiębiorca może prowadzić księgowość w formie księgi przychodów i rozchodów (księgowość uproszczona), dopóki nie przekroczy ustawowego limitu przychodów w wysokości 2 mln euro. Jeśli przekroczy ten limit, musi przejść na pełną księgowość, czyli rozpocząć prowadzenie ksiąg rachunkowych. Spółka cywilna Przedsiębiorca może prowadzić księgowość w formie księgi przychodów i rozchodów (księgowość uproszczona), dopóki nie przekroczy ustawowego limitu przychodów w wysokości 2 mln euro. Jeśli przekroczy ten limit, musi przejść na pełną księgowość, czyli rozpocząć prowadzenie ksiąg rachunkowych. Spółka jawna Przedsiębiorca może prowadzić księgowość w formie księgi przychodów i rozchodów (księgowość uproszczona), dopóki nie przekroczy ustawowego limitu przychodów w wysokości 2 mln euro. Jeśli przekroczy ten limit, musi przejść na pełną księgowość, czyli rozpocząć prowadzenie ksiąg rachunkowych. Spółka partnerska Przedsiębiorca może prowadzić księgowość w formie księgi przychodów i rozchodów (księgowość uproszczona), dopóki nie przekroczy ustawowego limitu przychodów w wysokości 2 mln euro. Jeśli przekroczy ten limit, musi przejść na pełną księgowość, czyli rozpocząć prowadzenie ksiąg rachunkowych. Spółka komandytowa Spółka jest zobowiązana prowadzić pełną księgowość, czyli musi prowadzić księgi rachunkowe. Dodatkowo w jej ramach konieczne jest sporządzanie sprawozdań finansowych oraz sprawdzanie stanu aktywów i pasywów przedsiębiorstwa. Spółka komandytowo-akcyjna Spółka jest zobowiązana prowadzić pełną księgowość, czyli musi prowadzić księgi rachunkowe. Dodatkowo w jej ramach konieczne jest sporządzanie sprawozdań finansowych oraz sprawdzanie stanu aktywów i pasywów przedsiębiorstwa. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka jest zobowiązana prowadzić pełną księgowość, czyli musi prowadzić księgi rachunkowe. Dodatkowo w jej ramach konieczne jest sporządzanie sprawozdań finansowych oraz sprawdzanie stanu aktywów i pasywów przedsiębiorstwa. Prosta spółka akcyjna Spółka jest zobowiązana prowadzić pełną księgowość, czyli musi prowadzić księgi rachunkowe. Dodatkowo w jej ramach konieczne jest sporządzanie sprawozdań finansowych oraz sprawdzanie stanu aktywów i pasywów przedsiębiorstwa. Spółka akcyjna Spółka jest zobowiązana prowadzić pełną księgowość, czyli musi prowadzić księgi rachunkowe. Dodatkowo w jej ramach konieczne jest sporządzanie sprawozdań finansowych oraz sprawdzanie stanu aktywów i pasywów przedsiębiorstwa. Przeczytaj więcej o księgowości i ewidencjach w firmie. Czy będę płacić składki do ZUS Jednoosobowa działalność gospodarcza Osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą pełni funkcję płatnika składek: płaci składki za siebie i za pracownika. Spółka cywilna Spółka jawna Spółka partnerska Spółka komandytowa Spółka pełni funkcję płatnika składek jedynie za osoby świadczące w niej pracę na podstawie umowy o pracę bądź umowy-zlecenia. Każdy wspólnik jest traktowany przez ZUS jak przedsiębiorca. Oznacza to, że musi co miesiąc odprowadzać składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne od podstawy wymiaru podawanej co roku przez ZUS. Dobrowolne jest natomiast opłacanie składek na ubezpieczenie chorobowe, które uprawnia do zasiłku w trakcie zwolnienia lekarskiego. Spółka komandytowo-akcyjna Spółka pełni funkcję płatnika składek jedynie za osoby świadczące w niej pracę na podstawie umowy o pracę bądź umowy-zlecenia. Wspólnik, który jest w takiej spółce komplementariuszem, i wspólnik będący akcjonariuszem nie podlegają z tego tytułu ubezpieczeniom społecznym. Wspólnicy spółki komandytowo-akcyjnej mogą jednak przystąpić do dobrowolnych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych oraz samodzielnie opłacać za siebie składki na te ubezpieczenia. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka pełni funkcję płatnika składek jedynie za osoby świadczące w niej pracę na podstawie umowy o pracę bądź umowy-zlecenia. Płatnikiem składek z tytułu pozostawania wspólnikiem spółki jednoosobowej jest wspólnik. W przypadku, gdy spółkę tworzy co najmniej dwóch wspólników, wspólnik nie jest objęty obowiązkiem uiszczania składki ZUS. Prosta spółka akcyjna Spółka pełni funkcję płatnika składek jedynie za osoby świadczące w niej pracę na podstawie umowy o pracę bądź umowy-zlecenia. Przy czym akcjonariusz nie ma obowiązku płacenia składek ZUS niezależnie od tego, czy spółkę będzie tworzył jeden akcjonariusz lub więcej, każdy z nich będzie zwolniony z obowiązku płatności składek na ubezpieczenie społeczne (akcjonariusz będzie zobowiązany uiścić składki ZUS w przypadku, gdy jako wkład do spółki wniesie świadczenie pracy lub usług). Spółka akcyjna Spółka pełni funkcję płatnika składek jedynie za osoby świadczące w niej pracę na podstawie umowy o pracę bądź umowy-zlecenia. Przeczytaj, jakie składki ZUS płaci przedsiębiorca. Czy mogę zawiesić działalność firmy Jednoosobowa działalność gospodarcza Tak. Jednoosobowa działalność gospodarcza może być zawieszona tylko wtedy, kiedy przedsiębiorca nie zatrudnia pracowników. Okres zawieszenia: minimum 30 dni (jeśli obejmuje miesiąc luty, to odpowiednio 28 lub 29 dni). Przeczytaj, jak zgłosić zawieszenie w CEIDG. Spółka cywilna Tak. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w spółce cywilnej zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników. Spółkę można zawiesić, jeśli nie zatrudnia ona pracowników. Okres zawieszenia: minimum 30 dni (jeśli obejmuje miesiąc luty to odpowiednio 28 lub 29 dni). Zawieszenie musisz zgłosić do GUS, urzędu skarbowego i CEIDG. Spółka jawna Tak. Spółka jawna może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały wspólników o zawieszenie działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Spółka partnerska Tak. Spółka partnerska może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały wspólników o zawieszenie działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Spółka komandytowa Tak. Spółka komandytowa może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały komplementariuszy o zawieszeniu działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Spółka komandytowo-akcyjna Tak. Spółka komandytowo-akcyjna może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały zarządu o zawieszeniu działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Tak. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały zarządu o zawieszeniu działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Prosta spółka akcyjna Tak. Spółka prosta spółka akcyjna może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały zarządu lub rady dyrektorów o zawieszeniu działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Spółka akcyjna Tak. Spółka akcyjna może zawiesić działalność pod warunkiem, że nie zatrudnia pracowników. Spółkę można zawiesić na okres od 30 dni do 24 miesięcy. Data zawieszenia działalności powinna wskazywać treść uchwały zarządu o zawieszeniu działalności i w tym przypadku nie może być wcześniejsza niż data złożenia wniosku o zawieszenie w KRS. Czy mogę zamknąć firmę Jednoosobowa działalność gospodarcza Tak. Decyzja o rozwiązaniu firmy należy do właściciela. Może nastąpić w każdym czasie. Spółka cywilna Tak. Decyzja o rozwiązaniu spółki należy do wspólników. Może nastąpić w każdym czasie. Spółka jawna Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w umowie spółki jednomyślna uchwała wszystkich wspólników ogłoszenie upadłości spółki śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika prawomocne orzeczenie sądu. Spółka partnerska Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w umowie spółki jednomyślna uchwała wszystkich partnerów ogłoszenie upadłości spółki utrata przez wszystkich partnerów prawa do wykonywania wolnego zawodu prawomocne orzeczenie sądu. Spółka komandytowa Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w umowie spółki jednomyślna uchwała wszystkich wspólników o rozwiązaniu spółki ogłoszenie upadłości spółki śmierć komplementariusza lub ogłoszenie jego upadłości wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika prawomocne orzeczenie sądu. Spółka komandytowo -akcyjna Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w statucie podjęcie przez walne zgromadzenie uchwały o rozwiązaniu spółki ogłoszenie upadłości spółki śmierć, ogłoszenie upadłości lub wystąpienie jedynego komplementariusza, chyba że statut stanowi inaczej inne przyczyny przewidziane prawem. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w umowie spółki uchwała wspólników o rozwiązaniu spółki albo o przeniesieniu siedziby spółki za granicę w przypadku spółki, której umowa została zawarta przy wykorzystaniu wzorca umowy, również uchwała wspólników o rozwiązaniu spółki opatrzona przez wszystkich wspólników kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym lub podpisem osobistym ogłoszenie upadłości spółki inne przyczyny przewidziane prawem. Prosta spółka akcyjna Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w umowie spółki uchwała walnego zgromadzenia o rozwiązaniu spółki albo o przeniesieniu siedziby spółki za granicę, chyba że przeniesienie siedziby ma nastąpić do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa strony – umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, a prawo tego państwa to dopuszcza wyrok sądu wydany na żądanie akcjonariusza lub członka organu spółki, jeżeli osiągnięcie celu spółki stało się niemożliwe albo zachodzą inne ważne przyczyny wywołane stosunkami spółki wskazujące, że dalsze funkcjonowanie spółki wiązałoby się z pokrzywdzeniem akcjonariuszy lub byłoby sprzeczne z dobrymi obyczajami ogłoszenie upadłości spółki inne przyczyny przewidziane prawem. Spółka akcyjna Tak. Rozwiązanie spółki powodują: przyczyny przewidziane w statucie uchwała walnego zgromadzenia o rozwiązaniu spółki ogłoszenie upadłości spółki inne przyczyny przewidziane prawem. Jak formalnie rozwiązać firmę Jednoosobowa działalność gospodarcza Zakończenie działalności gospodarczej musi zostać zgłoszone do CEIDG w ciągu 7 dni od zakończenia działalności. Spółka cywilna Należy złożyć wniosek o wyrejestrowanie spółki cywilnej z rejestru REGON. Musi być opatrzony podpisami wszystkich wspólników (bądź pełnomocnika). Wniosek należy złożyć w ciągu 7 dni od daty uchwały o rozwiązaniu spółki. Powinna zostać dołączona kopia uchwały o rozwiązaniu spółki przez wszystkich wspólników. Spółka jawna Sposoby rozwiązania spółki: przeprowadzenie postepowania likwidacyjnego – spółka musi zgłosić do KRS otwarcie likwidacji inny niż likwidacja sposób zakończenia działalności spółki – wymagana jednomyślność wspólników. Spółka partnerska Spółka komandytowa W każdym wypadku rozwiązanie spółki wiąże się z koniecznością złożenia wniosku o wykreśleniu spółki z KRS. Spółka komandytowo-akcyjna Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Prosta spółka akcyjna Spółka akcyjna Trzeba przeprowadzić postępowanie likwidacyjne. Z chwilą otwarcia likwidacji spółka ma obowiązek występowania w obrocie pod zmieniona firmą – do dotychczasowego oznaczenia należy dołączyć słowa „w likwidacji”. Spółka musi zgłosić do KRS otwarcie likwidacji. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego trzeba złożyć wniosek o wykreślenie spółki z KRS. Przeczytaj: jak zakończyć działalność i wykreślić firmę z CEIDG jak zakończyć działalność i wykreślić spółkę z REGON jak rozwiązać i zlikwidować spółkę wpisaną do KRS.

Kwestia ta jest - w naszej ocenie - mocno dyskusyjna z uwagi na fakt, iż oddział zagraniczny jest de facto przedłużeniem działalności zagranicznego przedsiębiorcy w Polsce, a ten bez wątpienia posiada status przedsiębiorcy. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego zawierając umowy czyni to w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy zagranicznego.

Zamówienia publiczne, które są realizowane przez oddziały (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) współtworzą całość doświadczenia wykonawcy (tj. spółki), który może się nimi niewątpliwie posługiwać w innych postępowaniach, np. jako wykazanie spełniania warunku udziału w zamówieniu, którym jest doświadczenie. Oddział przedsiębiorcy a zamówienia publiczne Zgodnie z przepisami ustawy przez pojęcie wykonawcy należy rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej (tzw. ułomna osoba prawna), która ubiega się o udzielenie zamówienia publicznego, złożyła ofertę lub zawarła umowę w sprawie zamówienia publicznego. Co jest jednak istotne w tej definicji – wykonawca musi posiadać zdolność prawną oraz zdolność do czynności prawnych, a więc zdolność do składania oświadczeń woli, nabywania praw i zaciągania zobowiązań ( tak: KIO w wyroku z dnia 15 maja 2009 r., KIO/UZP 567/09; KIO w wyroku z dnia 28 października 2009 r., KIO/UZP 1313/09).Jeśli chodzi o osoby fizyczne i osoby prawne, nie ma w tym zakresie żadnych dodatkowych wymagań (oczywiście, tacy wykonawcy muszą spełniać warunki udziału w postępowaniu i nie mogą podlegać wykluczeniu, ale to już temat na inny artykuł…). Jeśli zaś chodzi o pozostałe jednostki organizacyjne, nieposiadające osobowości prawnej, to ich udział w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego w roli wykonawcy, uzależniony jest od tego, czy na mocy przepisów odrębnych wyraźnie przyznano takim jednostkom organizacyjnym zdolność Forum Zgodnie z definicją oddziału przedsiębiorcy, zawartą w o swobodzie działalności gospodarczej oddziałem przedsiębiorcy jest wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Treść tej definicji wskazuje, że oddział nie stanowi samoistnego podmiotu prawa. Wprawdzie jest jednostką wyodrębnioną organizacyjnie, a nawet posiada pewien margines samodzielności, ale to nie przesądza o statusie oddziału jako podmiotu prawa. Żaden przepis ustawy nie przyznaje mu zdolności prawnej, a zatem nie może stać się samodzielnym. Oddział nadal jest „częścią” spółki macierzystej. Jest jej jednostką zależną - nie ma osobowości prawnej i w sensie podmiotowości prawnej nie jest innym bytem niż sam przedsiębiorca, który go utworzył. W związku z tym wszelkie czynności dokonywane przez oddział odbywają się w ramach szeroko pojętej podmiotowości spółki. Brak jest podstaw do twierdzenia, iż wykonywanie zamówień przez oddział Spółki jest poza obszarem działalności samego przedsiębiorcy. Podkreślić należy, że zamówienia, które są realizowane przez oddziały (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) współtworzą całość doświadczenia wykonawcy (tj. Spółki), który może się nimi niewątpliwie posługiwać w innych postępowaniach, np. jako wykazanie spełniania warunku udziału w zamówieniu, którym jest konsekwencji powyższego uznać należy, że oddział Spółki nie może skutecznie samodzielnie złożyć oferty bądź zaciągać jakiekolwiek zobowiązania w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, chyba że działa w imieniu i na rzecz samego Wyrok KIO z dnia 27 lutego 2009 r. (sygn. akt KIO/UZP 163/09) Uchwala KIO z dnia 11 kwietnia 2011 r. (sygn. akt KIO/KD 28/11) Polecamy serwis: Zamówienia publiczne Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

Oddział zagranicznego przedsiębiorcy będzie pracodawcą, jeżeli przedsiębiorca zagraniczny umocuje go do samodzielnego nabywania praw i zaciągania zobowiązań w zakresie prawa pracy tzn. w sytuacji w której umowy o pracę są zawierane z oddziałem jako pracodawcą.

Wielu unijnych przedsiębiorców zakłada oddziały swoich firm w Polsce. Jakie zasady zakładania firmy dotyczą przedsiębiorców z Unii Europejskiej? Przy podejmowaniu działalności przez przedsiębiorców zagranicznych z państw członkowskich Unii Europejskiej obowiązują te same zasady co obywateli zagraniczny tworzący oddział może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego (art. 86 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „ Przedsiębiorca zagraniczny tworzący oddział jest obowiązany ustanowić osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego (art. 87 Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców (art. 88 zd. 1 na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 97, poz. 1186, z późn. zm.). Przedsiębiorca musi mieć na uwadze obowiązki określone w art. 89 zagraniczny, który utworzył oddział, jest obowiązany:1) używać do oznaczenia oddziału oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce";2) prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim zgodnie z przepisami o rachunkowości;3) zgłaszać ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności, o których mowa w art. 91 ust. 1 pkt 2 (tj. w przypadku gdy nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej), w terminie 14 dni od dnia ich wystąpienia (art. 90 Firma za fundusze unijneMinister właściwy do spraw gospodarki wydaje decyzję o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału, w przypadku gdy:1) oddział rażąco narusza prawo polskie lub nie wykonuje obowiązku, o którym mowa w art. 90 pkt 3 (pkt 3 poprzedniego akapitu);2) nastąpiło otwarcie likwidacji przedsiębiorcy zagranicznego, który utworzył oddział, lub przedsiębiorca ten utracił prawo wykonywania działalności gospodarczej;3) działalność przedsiębiorcy zagranicznego zagraża bezpieczeństwu lub obronności państwa, bezpieczeństwu informacji niejawnych o klauzuli tajności „poufne” lub wyższej lub innemu ważnemu interesowi przypadku wydania decyzji o zakazie wykonywania działalności gospodarczej przez przedsiębiorcę zagranicznego w ramach oddziału minister właściwy do spraw gospodarki zawiadamia osobę upoważnioną w oddziale do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego, o obowiązku wszczęcia postępowania likwidacyjnego oddziału w oznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 Pieniądze dla rolnika na założenie firmyŹródło: Ministerstwo Gospodarki Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

^{Pobierz darmowy wzór umowy agencyjnej w formacie pdf i docx! Umowa agencyjna polega na tym, że przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Za wykonywanie tych czynności zleceniobiorca otrzymuje}

Opracowanie zawiera rozważania na temat zasad tworzenia oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych w Polsce oraz konieczności rejestracji prowadzonej przez nich działalności gospodarczej na terytorium naszego kraju. Przedsiębiorcy zagraniczni, chcący wejść na rynek polski wybierają najczęściej utworzenie sp. z mając na względzie nie tylko niewielki kapitał początkowy takiej spółki, potrzebny do jej założenia, ale również dość elastyczne metody dopasowania jej modelu do potrzeb wspólników. Zdecydowanie rzadziej, natomiast, korzystają z innych możliwości, jakie daje im nasze prawo w zakresie zaistnienia na polskim rynku. Taką alternatywną możliwością jest utworzenie oddziału, a także przedstawicielstwa na terytorium RP. Problematyka zasad prowadzenia działalności gospodarczej przez podmioty zagraniczne na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uregulowana została w PrzedZagrObrGospU, wchodzącej w skład tzw. „Konstytucji Biznesu”. Ustawa ta w sposób wyczerpujący reguluje rozwiązania w zakresie podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej przez osoby zagraniczne i przedsiębiorców zagranicznych oraz czasowego świadczenia usług przez przedsiębiorców zagranicznych, a także w zakresie tworzenia oddziałów i przedstawicielstw na terytorium RP. PrzedZagrObrGospU zawiera definicje osób zagranicznych i przedsiębiorców zagranicznych, jako potencjalnych uczestników działalności gospodarczej na terytorium RP. Szkolenia z zakresu podatków – aktualna lista szkoleń Sprawdź Zgodnie z regulacją art. 3 pkt 7 PrzedZagrObrGospU przedsiębiorcą zagranicznym jest osoba zagraniczna, która wykonuje działalność gospodarczą za granicą oraz obywatel polski, który wykonuje działalność gospodarczą za granicą. Wynika z tego, że pojęciem „przedsiębiorca zagraniczny” określona została konkretna kategoria podmiotów prawa, tj. osób zagranicznych i obywateli polskich, którzy jednocześnie wykonują działalność gospodarczą za granicą. Przedsiębiorcy zagraniczni z państw członkowskich, dla wykonywania działalności gospodarczej na terytorium RP, mogą tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium RP (art. 14 ust. 1 PrzedZagrObrGospU). Może to być, oczywiście, jeden lub więcej oddziałów. Przedsiębiorcy zagraniczni z państw trzecich, natomiast, mogą tworzyć oddziały na terytorium RP, o ile – na zasadzie wzajemności – ratyfikowane umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej (art. 14 ust. 2 PrzedZagrObrGospU). Rozwiązanie takie oznacza, że zagraniczni przedsiębiorcy z krajów trzecich nie mają możliwości tworzenia oddziałów na terytorium RP, jeżeli państwo pochodzenia tego przedsiębiorcy nie stosuje zasady wzajemności w stosunku do przedsiębiorców polskich, którzy chcieliby, w formie oddziału, podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium tamtego państwa. Nie oznacza to jednak, że w przypadku braku zasady wzajemności (określonej w ratyfikowanej umowie międzynarodowej) przedsiębiorcy zagraniczni z państwa trzeciego nie mają w ogóle możliwości podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium RP. Mogą to zrobić, ale w innych formach, wskazanych w PrzedZagrObrGospU. Nie mogą jednak utworzyć oddziału na terytorium RP. Przedsiębiorcy zagraniczni, bez względu na to, czy swoją siedzibę mają na terenie UE, czy też na terenie kraju trzeciego, mogą tworzyć i prowadzić na terytorium RP przedstawicielstwa (art. 21 PrzedZagrObrGospU). Zasady tworzenia oddziałów przedsiębiorcy zagranicznego i prowadzenia działalności przez te oddziały Utworzone przez zagranicznego przedsiębiorcę oddziały na terytorium Polski są swego rodzaju przedłużeniem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 15 PrzedZagrObrGospU wykonywana przez polski oddział działalność gospodarcza może być prowadzona wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzona jest za granicą. Oznacza to, że przedmiot prowadzonej przez oddział działalności nie może wykraczać poza przedmiot działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę zagranicznego w kraju jego siedziby. Więcej praktycznych wyjaśnień po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Przetestuj. Sprawdź Przedsiębiorca zagraniczny, który utworzył oddział, jest zobowiązany (art. 19 PrzedZagrObrGospU): używać do oznaczenia oddziału swojej oryginalnej nazwy wraz z przetłumaczoną na język polski nazwą formy prawnej przedsiębiorcy oraz dodaniem wyrazów „oddział w Polsce”, prowadzić dla oddziału oddzielną rachunkowość w języku polskim, zgodnie z przepisami o rachunkowości (np. w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych czy sporządzania sprawozdań finansowych), zgłaszać, w terminie 14 dni, Ministrowi Rozwoju i Technologii wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie okoliczności dotyczących otwarcia likwidacji przedsiębiorcy lub o utracie przez niego prawa wykonywania działalności gospodarczej. Kolejnym obowiązkiem przedsiębiorcy zagranicznego, tworzącego oddział w Polsce, jest ustanowienie przedstawiciela, upoważnionego do reprezentowania przedsiębiorcy (art. 16 PrzedZagrObrGospU). Przedstawicielem może być wybrana osoba fizyczna, zarówno obywatel polski, jak i obcokrajowiec. Stoi on na czele oddziału i jest ujawniany w KRS. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie posiada własnej podmiotowości prawnej (nie jest odrębną osobą prawną), własnych organów, statutu czy kapitału zakładowego. Działalność gospodarczą na terytorium RP przedsiębiorca zagraniczny może, w ramach oddziału, rozpocząć po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego (art. 17 PrzedZagrObrGospU). Wraz ze złożeniem wniosku o wpis do rejestru przedsiębiorców KRS przedsiębiorca zagraniczny ma obowiązek złożyć do akt rejestrowych: jeżeli działa na podstawie aktu założycielskiego, umowy lub statutu – odpis tych dokumentów, jeżeli działa na podstawie wpisu do rejestru – odpis z tego rejestru. Aby stwierdzić, czy dany przedsiębiorca zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski, będzie zobowiązany do odprowadzania podatku dochodowego w Polsce należy sprawdzić, czy zostały spełnione przesłanki powstania zagranicznego zakładu tego przedsiębiorcy. Wówczas, bowiem, dochód uzyskany przez ten zakład będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. W myśl art. 4a pkt 11 PDOPrU przez pojęcie „zagraniczny zakład” należy rozumieć: stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych, plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa, osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje – chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej. Z brzmienia art. 4a pkt 11 PDOPrU wynika, że w definicji zagranicznego zakładu pierwszeństwo ma takie rozumienie tego pojęcia, jakie wynika z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Pierwszeństwo definicji umownych wynika również z hierarchii źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Polsce. To wszystko oznacza, że uregulowane w tym przepisie pojęcie zagranicznego zakładu znajduje zastosowanie jedynie wówczas, gdy z danym państwem nie została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (lub zawarta umowa nie zawiera definicji zakładu). W zasadzie we wszystkich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania definicje zakładu są identyczne. Różnią się, najwyżej drobnymi szczegółami. Zakład przedsiębiorcy zagranicznego (a co za tym idzie – również oddział) nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego w Polsce. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z r.: „Utworzenie na terytorium danego państwa zakładu nie powoduje powstania nowego podmiotu podatkowego w tym państwie. Zakład nie jest bowiem podmiotem podatkowym, gdyż podmiotem takim pozostaje przedsiębiorca zagraniczny”. (wyr. NSA z r., II FSK 1773/09). Bezpośrednie konsultacje z ekspertami od podatków dzięki poradni eksperckiej. Sprawdź Mimo, że oddział nie jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego w Polsce, to jednak spoczywają na nim takie same obowiązki, jak gdyby był on niezależnym polskim podatnikiem. Musi więc dokonywać comiesięcznych wpłat zaliczek na podatek dochodowy, a także składać deklarację roczną. Kilka obowiązków przewiduje również ustawa o rachunkowości. A mianowicie oddział obowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych w sytuacji, gdy przedsiębiorca zagraniczny prowadzi działalność gospodarczą w Polsce osobiście, przez osobę upoważnioną lub poprzez zatrudnionych przez siebie pracowników. W myśl art. 9 ust. 1 PDOPrU prowadzący oddział obowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania oraz poprawne skalkulowanie należnego podatku. Przepisy prawa podatkowego nie określają procedury rejestracyjnej w zakresie rejestracji podatnika CIT. W związku z tym wydaje się wystarczające złożenie w urzędzie skarbowym, właściwym dla CIT, pisemnego zawiadomienia o fakcie powstania oddziału w rozumieniu umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu wraz z kopią NIP potwierdzającą wcześniejsze dokonanie rejestracji dla celów NIP w urzędzie właściwym dla VAT. Zasadą jest, że podmioty wykonujące czynności opodatkowane podatkiem VAT na terytorium RP muszą dokonać rejestracji do tego podatku. Wynika to z art. 96 ust. 1 VATU, w myśl którego podmioty, o których mowa w art. 15 VATU są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 (odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, eksport i import towarów, WNT, WDT) złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne. Art. 15 ust. 1 VATU definiuje podatnika VAT. Należy zauważyć, że definicja ta obejmuje zarówno podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce, jak również podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania poza terytorium kraju. Ustawodawca, definiując pojęcie „podatnik” nie zastosował kryterium miejsca siedziby czy zamieszkania podmiotu wykonującego czynności opodatkowane. Oznacza to, że zagraniczny przedsiębiorca, prowadzący działalność w Polsce, w ramach swojego oddziału, ma obowiązek dokonać zgłoszenia do VAT. Wyjątki od tej reguły określone zostały w ZgłRejZwR. Zgodnie z brzmieniem § 1 ZgłRejZwR podstawową przesłanką dla zwolnienia z obowiązku z rejestracji jest to, aby dany podmiot nie posiadał w Polsce: siedziby – w przypadku osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, stałego miejsca zamieszkania lub zwykłego miejsca pobytu – w przypadku osób fizycznych, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Podmioty, których sytuacja jest rozważana w tym opracowaniu nie posiadają w Polsce, oczywiście, siedziby. Należy więc tylko ustalić, czy posiadają stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Pomocnym, w tym zakresie, może okazać się rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 282/2011 z dnia r. ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 11 ust. 1 tego rozporządzenia stałym miejscem prowadzenia działalności gospodarczej jest dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Podatkowe i bilansowe zamknięcie roku 2021 + wzory dokumentów – już w Systemie Legalis Sprawdź Oznacza to, że zdecydowana większość zagranicznych oddziałów powinna zarejestrować się do polskiego VAT, ponieważ nawet minimalny zakres świadczonych przez te podmioty usług w Polsce może kreować dla nich stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W tym celu należy złożyć zgłoszenie identyfikacyjne NIP-2 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R we właściwym urzędzie skarbowym ze względu na stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Przedstawicielstwo przedsiębiorcy zagranicznego lub osoby zagranicznej Na podstawie art. 21 PrzedZagrObrGospU zagraniczni przedsiębiorcy mogą tworzyć przedstawicielstwa na terytorium RP. Swoje przedstawicielstwa mogą tworzyć również osoby zagraniczne, powołane aktem właściwego organu państwa według ich siedziby, do promocji gospodarki tego państwa (art. 23 ust. 1 PrzedZagrObrGospU). Zakres działania utworzonych przez przedsiębiorców zagranicznych lub osoby zagraniczne przedstawicielstw może obejmować wyłącznie prowadzenie działalności w zakresie reklamy i promocji przedsiębiorcy zagranicznego lub gospodarki państwa, siedziby osoby zagranicznej. Przedstawicielstwo, podobnie jak oddział, nie posiada własnej podmiotowości prawnej (nie jest odrębną osobą prawną), własnych organów, statutu czy kapitału zakładowego. Nie może też prowadzić działalności gospodarczej. Aby przedstawicielstwo mogło zaistnieć przedsiębiorcy zagraniczni oraz osoby zagraniczne muszą uzyskać wpis do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, prowadzonego przez Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii. Wpis do rejestru jest ważny przez okres 2 lat. Ewentualny wniosek o przedłużenie wpisu do rejestru zainteresowany powinien złożyć w ciągu ostatnich 90 dni obowiązywania wpisu. Przedłużony wpis będzie obowiązywał przez kolejne 2 lata. Niezłożenie w tym terminie wniosku o przedłużenie wpisu skutkuje wykreśleniem przedsiębiorcy zagranicznego (lub osoby zagranicznej) z rejestru i utratą przez niego prawa do prowadzenia przedstawicielstwa na terytorium Polski. Wniosek o wpis do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych (wraz z załącznikami i dowodem wniesienia opłaty skarbowej można przesłać pocztą lub złożyć osobiście w kancelarii ogólnej Ministerstwa. Załącznikami do wniosku są: dokument potwierdzający rejestrację przedsiębiorcy zagranicznego, na podstawie którego przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą, dokument określający adres siedziby przedsiębiorcy zagranicznego, zasady reprezentacji przedsiębiorcy oraz wskazanie osób uprawnionych do reprezentacji, dokument potwierdzający upoważnienie osoby wskazanej we wniosku do reprezentowania przedsiębiorcy w przedstawicielstwie, oryginał dowodu wniesienia opłaty skarbowej. Opłata za wniosek p wpis do rejestru przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych wynosi zł. Przedsiębiorca zagraniczny, którzy utworzy przedstawicielstwo, jest zobowiązany: używać do oznaczenia przedstawicielstwa oryginalnej nazwy przedsiębiorcy zagranicznego wraz z dodaniem wyrazów „przedstawicielstwo w Polsce”, prowadzić dla przedstawicielstwa oddzielną rachunkowość w języku polskim, zgodnie z przepisami o rachunkowości, zgłaszać, w terminie 14 dni, Ministrowi Rozwoju i Technologii: wszelkie zmiany stanu faktycznego i prawnego w zakresie danych przedsiębiorcy, objętych wpisem do rejestru, wszelkie informacje o otwarciu likwidacji przedsiębiorcy lub o utracie przez niego prawa wykonywania działalności gospodarczej. Przedsiębiorca zagraniczny musi posiadać tytuł prawny do lokalu wykorzystywanego na potrzeby siedziby głównej przedstawicielstwa. Przedstawicielstwa nie mają obowiązku składania rocznych sprawozdań do organu rejestrowego. Nie muszą też likwidować swojej działalności zgodnie z przepisami Kodeksu Spółek Handlowych. Likwidacja przedstawicielstwa leży wyłącznie w gestii przedsiębiorcy zagranicznego jako wewnętrzna zmiana organizacyjna, zachodząca u danego przedsiębiorcy.

iLXAOhG.

nhlc0jxjb4.pages.dev/42

nhlc0jxjb4.pages.dev/69

nhlc0jxjb4.pages.dev/64

nhlc0jxjb4.pages.dev/29

nhlc0jxjb4.pages.dev/28

nhlc0jxjb4.pages.dev/90

nhlc0jxjb4.pages.dev/60

nhlc0jxjb4.pages.dev/76

czy oddział przedsiębiorcy zagranicznego może zawierać umowy